Γεια σε όλους.
Σήμερα θα κάνω ξανά μια εξαίρεση, δημοσιεύοντας το άρθρο που έγραψα χτες Τρίτη 10 Μάρτη 2009, για την εφημερίδα Epirus Press, το οποίο όμως δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, μιας και οι υπεύθυνοι της εφημερίδας αποφάσισαν μονόπλευρα, αλλά κυρίως αναίτια και χωρίς καμιά ειδοποίηση, να διακόψουν κάθε συνεργασία μαζί μου. Πριν προβώ σε κάποιες αλλαγές στην σελίδα μου και τη δημιουργία μιας καινούριας ιστοσελίδας η οποία θα φιλοξενεί τα άρθρα μου που πλέον δεν θα δημοσιεύονται στην εφημερίδα, όπως μέχρι τώρα, θα δημοσιευσω εδώ τουλάχιστον το τελευταίο αυτό άρθρο, ώστε να δώσω την ευκαιρία στους αναγνώστες μου να το διαβάσουν... πάμε λοιπόν.
σχολίασε κάποτε ο Γκρούτσο Μαρξ, παραπέμποντάς με έναν αιώνα σχεδόν αργότερα να ασχοληθώ με το θέμα. Ποιο θέμα; Ένα θέμα που το θεωρώ και επίκαιρο αλλά και διαχρονικά σημαντικό. Ένα θέμα που έτσι όπως θα το αναπτύξω, γράφοντας όλα αυτά που πιστεύω, πολλοί και πολλές από σας δεν θα συμφωνήσετε μαζί μου, αλλά είναι καλύτερα έτσι γιατί αλλιώς θα ανησυχούσα.
Πριν μερικές μέρες λοιπόν και συγκεκριμένα το τριήμερο των αποκριών, μια παρέα νέων ανθρώπων επισκέφτηκε την πόλη μας για να γιορτάσει εδώ, μαζί μας την έσχατη απομείνασα Διονυσιακή γιορτή που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι «ανήκουν» σε μια διεθνή ομάδα που σκοπό της έχει την ανταλλαγή βιβλίων, για την διάδοση της γνώσης, του πνεύματος και του πολιτισμού σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Μαζί τους ήρθε και μια φίλη απ τα παλιά που ήρθε και με βρήκε και έτσι είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί της για την «συντροφιά» αυτή και για το έργο που πρεσβεύει, αλλά και να γνωρίσω και μερικούς από δαύτους. Όλα καλά μέχρι εδώ. Έλα όμως που διαπίστωσα ότι πρόκειται απλώς για μια παρέα ηλιθίων ακόμα... Και το λέω αυτό γιατί το πνεύμα δε φυλακίζεται, δεν περιορίζεται και δεν αναλώνεται σε σαχλαμάρες. Δυστυχώς από λίγες κουβέντες που είχα μαζί τους κατάλαβα ότι έχουν ξεφύγει απ τον αρχικό στόχο της παγκόσμιας κοινότητας του bookcrossing μιας και γι αυτού ο λόγος. Τα τυπάκια δυστυχώς έχουν πέσει στην παγίδα και ανταλλάσουν βιβλία για την ανταλλαγή και δυστυχώς όχι για την μεταλαμπάδευση της γνώσης. Για την ατομική δόξα και όχι για τον αλτρουισμό. Για την επίδειξη κι όχι για την ουσία. Μια ουσία που κάπου στο αέναο ταξίδι τους έχει χαθεί. Μεταξύ άλλων λοιπόν κάναμε και μια κουβέντα για το επίκαιρο στην πόλη μας θέμα τον τελευταίο μήνα. Μιας και η παρέα είδε αφίσες σε διάφορα σημεία της πόλης που καταδίκαζαν ή έδειχναν ωμά, τις δηλητηριάσεις αδέσποτων ζώων, κάθισε να κουβεντιάσει μαζί μου. Βρήκαν κι αυτοί άτομο να κουβεντιάσουν. Η φίλη μου δε πρόλαβε να τους προειδοποιήσει... Κι έτσι τ’ άκουσαν και οι ίδιοι, τώρα θα τ ακούσετε κι εσείς...
Που είναι οι «φιλοζωικές» (πάντα εντός εισαγωγικών) οργανώσεις; Ποια ήταν η δράση τους για το συμβάν της νύχτας της 28ης Γενάρη φέτος; Γιατί δεν έγινε τίποτε; Γιατί κανείς δεν κινήθηκε νομικά, κι αν κάτι τέτοιο έχει γίνει δεν ενημερωθήκαμε; Και απαντώ. Οι «φιλοζωικές» οργανώσεις αλλά και ο απλός άνθρωπος, έμειναν αποχαυνωμένοι να κοιτούν έχοντας και οι ίδιοι το κενό βλέμμα των δηλητηριασμένων τετράποδων. Μαζεύτηκαν κάποια στιγμή, έκαναν μια επιμνημόσυνη δέηση, φώναξαν «παρών» όπως κάνουν τα παιδάκια στο δημοτικό για τις εθνικές επαιτείους (επίτηδες το έγραψα με «αι») και μετά πήγαν σπίτι τους πήραν το Λαμπραντόρ και το φοξ τεριέ τους αγκαλιά και χαϊδεύοντας το παρακολουθούσαν τον Χαζόπουλο... Και με αυτό τον τρόπο εκτέλεσαν το χρέος τους απέναντι στους συγκάτοικους μας σ’ αυτόν τον πλανήτη... Περίμεναν βέβαια και τον Κάρολο που ήρθε για κοντοσούβλι και τσίπουρα ανήμερα της επαιτείου της απελευθέρωσης της πόλης και μετά την για μια ακόμη φορά απαράδεκτη παρέλαση, του κατέθεσαν διάβημα, ενημερώνοντας τον για το σκηνικό... Έτσι έπραξαν, εκείνοι που κόπτονται πως δρουν υπέρ των ζώων.
Έχω όμως μερικές απορίες που πηγάζουν από τη μη δράση σας κύριες και κύριοι, των «φιλοζωικών» αλλά και από σας άνθρωποι, που δηλώνετε αγάπη για τα κτήνη. Την νύχτα που έγιναν οι φόνοι, υπήρχε πουθενά, είχε προβλεφτεί να υπάρχει πουθενά ένεση με αντίδοτο; Και αφού δεν είχε προβλεφθεί, κάνατε κάτι για να σώσετε κάποιο τετράποδο στο μέλλον; Πήρατε δείγματα απ το δηλητήριο; Τα πήγατε στο χημείο; Πήρατε τα αποτελέσματα να δείτε από ποιες ουσίες αποτελείτο; Βάλατε δικηγόρο να κινηθεί νομικά; Να υποβάλει μηνύσεις επί παντός υπευθύνου; Και τελικά προσπαθήσατε να επισκεφτείτε, οι ίδιοι ή οι νομικοί σας, τα πέντε καταστήματα της πόλης που πουλάνε χημικά και γεωργικά προϊόντα για να μάθετε ποιος έξυπνος αγόρασε τόση μεγάλη ποσότητα που αρκεί να εξοντώσει ολόκληρη αγέλη αδέσποτων; Και να τον καθίσετε στο σκαμνί; Εάν τα πράξατε όλα αυτά μπράβο σας! Πολύ φοβάμαι όμως ρε γαμώτο μου πως για πολλοστή φορά έχω δίκιο, που ανησυχώ ότι δεν τα πράξατε...
Για μένα όλοι εσείς που έχετε οικόσιτα ζώα, σκυλάκια, γατάκια, χαμστεράκια, ιγκουανάκια, κουνελάκια και δεν ξέρω τι άλλο, ή και πτηνά όπως καρδερίνες, παπαγαλάκια και όλα αυτά, δεν διαφέρετε και πολύ απ αυτούς που δηλητηριάζουν τα αδέσποτα στις πόλεις. Εκείνοι δηλητηριάζουν το κορμί τους, ενώ εσείς είστε ακόμα χειρότεροι, δηλητηριάζετε την ψυχή τους. Και το κάνετε όχι γιατί τα αγαπάτε, όπως δηλώνετε σε κάθε ευκαιρία, αλλά γιατί αγαπάτε τους ανασφαλείς εαυτούς σας. Διατυμπανίζετε ότι έτσι θα τα σώσετε, αλλά οι δηλώσεις σας δεν διαφέρουν απ αυτές των πολιτικών για το περιβάλλον, για τη φύση. Ούτε οι δηλώσεις διαφέρουν αλλά ούτε και οι προθέσεις. Νομίζετε ότι θα σώσετε το τομάρι σας, ότι θα έχετε καλό κάρμα άμα κάνετε καλό (κατά τη γνώμη σας) σε ένα κτήνος. Πάρτε χαμπάρι ρε ηλίθιοι ότι έτσι επεμβαίνετε στην ίδια τη φύση, στη φύση των σκύλων και των γάτων που γεννήθηκαν για να ζουν ελεύθεροι κι εσείς τους κλειδώνετε σε τέσσερις τοίχους, τους μαντρώνετε σε σπιτάκια απο πλαστικό και συνθετικό ξύλο, τους φυλακίζετε σε μεταλλικά κλουβιά. Έτσι νομίζετε ότι σώζεται κάποιος; Τότε να σας κλείσουμε κι εσάς σε κλουβιά για να σωθείτε αφού αισθάνεσθε πολύτιμοι. Ρωτήσατε ποτέ τα καημένα τα ζωάκια άμα σας θέλουν; Τι; Δεν ξέρετε τι γλώσσα τους; Άντε μάθετέ την! Εκεί που τα πάτε με τα λουριά για κατούρημα στο πάρκο, αμολήστε τα! Έτσι θα μάθετε άμα σας γουστάρουν για φίλους. Αμολήστε τα και φύγετε. Αν γυρίσουν σε σας, ναι μπορείτε να λέτε ότι έχετε ένα φίλο σκύλο, αλλά αν δεν γυρίσουν δεν είχατε ποτέ. Και τότε προβληματιστείτε για το τι δεν κάνατε καλά. Γιατί ξέρετε τι λένε για όποιον έχει κάποιο ζώο στο σπίτι του ή στην αυλή του; Το έχει για να το «παίζει» αφεντικό!
Δεν προστατεύετε ένα ζώο απ τη φόλα, ή απ τον ασυνείδητο οδηγό, με το να το κρατάτε κλειδωμένο στο σπιτάκι σας. Μην ακούω τέτοια χαζά επιχειρήματα. Η φύση των ζώων είναι να γεννιούνται, να μεγαλώνουν και να πεθαίνουν ελεύθερα. Μέσα στη φύση τους είναι ο αιφνίδιος θάνατος τόσο από φόλα κι απο αυτοκίνητο, όσο κι από ένα μεγαλύτερο και δυνατότερο ζώο σαν το λύκο ή την αρκούδα σε κάποιο δάσος. Τα ζώα λειτουργούν με ένστικτο, κάτι που οι άνθρωποι έχουμε χάσει και νομίζουμε ότι δεν το είχαμε και ποτέ. Η φύση μας έδωσε μυαλό και το χρησιμοποιούμε πάντα λάθος. Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος πριν από χιλιάδες χρόνια και κατάφερε με το μυαλό του να πεθαίνει σκλάβος! Κι επειδή πιστεύει ότι η φύση φταίει γι αυτό την εκδικείται. Προσπαθεί να κάνει σκλάβους του όλα τα ελεύθερα άλλα ζώα που υπάρχουν κι αναπνέουν στην πλάση και προσπαθεί να καταστρέψει την ίδια τη φύση που τον δημιούργησε.
Εάν αγαπάτε τα σκυλιά και γενικά τα ζώα λοιπόν, αφήστε τα ελεύθερα. Παραδειγματιστείτε απ αυτά κι απ το ένστικτό τους και προς θεού σταματήστε να σκέφτεστε! Και επ’ ουδενί να μην ακούσω κάτι αηδίες που θυμήθηκα τώρα μόλις. Δηλαδή περί στείρωσης των αδέσποτων κλπ. Αυτοί που πιστεύουν ότι με τη στείρωση λύνεται το πρόβλημα καλά θα κάνουν να αρχίσουν πρώτα με τη δική τους στείρωση για να μην μολύνουν με τα γονίδια τους κι άλλους ανθρώπους. Γιατί τελικά κι εσείς όπως και τα παιδιά που χαρίζουν βιβλία, το κάνετε για να γίνεται λόγος (γι εσάς) κι όχι για να διαδοθούν οι ιδέες, κι όχι για να διασωθούν οι ιδέες!
Μίλησα!
Σήμερα θα κάνω ξανά μια εξαίρεση, δημοσιεύοντας το άρθρο που έγραψα χτες Τρίτη 10 Μάρτη 2009, για την εφημερίδα Epirus Press, το οποίο όμως δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, μιας και οι υπεύθυνοι της εφημερίδας αποφάσισαν μονόπλευρα, αλλά κυρίως αναίτια και χωρίς καμιά ειδοποίηση, να διακόψουν κάθε συνεργασία μαζί μου. Πριν προβώ σε κάποιες αλλαγές στην σελίδα μου και τη δημιουργία μιας καινούριας ιστοσελίδας η οποία θα φιλοξενεί τα άρθρα μου που πλέον δεν θα δημοσιεύονται στην εφημερίδα, όπως μέχρι τώρα, θα δημοσιευσω εδώ τουλάχιστον το τελευταίο αυτό άρθρο, ώστε να δώσω την ευκαιρία στους αναγνώστες μου να το διαβάσουν... πάμε λοιπόν.
Εκτός του σκύλου, το βιβλίο είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου...
Εντός του σκύλου, είναι πολύ σκοτεινά για να διαβάσει κανείς...!
Εντός του σκύλου, είναι πολύ σκοτεινά για να διαβάσει κανείς...!
σχολίασε κάποτε ο Γκρούτσο Μαρξ, παραπέμποντάς με έναν αιώνα σχεδόν αργότερα να ασχοληθώ με το θέμα. Ποιο θέμα; Ένα θέμα που το θεωρώ και επίκαιρο αλλά και διαχρονικά σημαντικό. Ένα θέμα που έτσι όπως θα το αναπτύξω, γράφοντας όλα αυτά που πιστεύω, πολλοί και πολλές από σας δεν θα συμφωνήσετε μαζί μου, αλλά είναι καλύτερα έτσι γιατί αλλιώς θα ανησυχούσα.
Πριν μερικές μέρες λοιπόν και συγκεκριμένα το τριήμερο των αποκριών, μια παρέα νέων ανθρώπων επισκέφτηκε την πόλη μας για να γιορτάσει εδώ, μαζί μας την έσχατη απομείνασα Διονυσιακή γιορτή που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι «ανήκουν» σε μια διεθνή ομάδα που σκοπό της έχει την ανταλλαγή βιβλίων, για την διάδοση της γνώσης, του πνεύματος και του πολιτισμού σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Μαζί τους ήρθε και μια φίλη απ τα παλιά που ήρθε και με βρήκε και έτσι είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί της για την «συντροφιά» αυτή και για το έργο που πρεσβεύει, αλλά και να γνωρίσω και μερικούς από δαύτους. Όλα καλά μέχρι εδώ. Έλα όμως που διαπίστωσα ότι πρόκειται απλώς για μια παρέα ηλιθίων ακόμα... Και το λέω αυτό γιατί το πνεύμα δε φυλακίζεται, δεν περιορίζεται και δεν αναλώνεται σε σαχλαμάρες. Δυστυχώς από λίγες κουβέντες που είχα μαζί τους κατάλαβα ότι έχουν ξεφύγει απ τον αρχικό στόχο της παγκόσμιας κοινότητας του bookcrossing μιας και γι αυτού ο λόγος. Τα τυπάκια δυστυχώς έχουν πέσει στην παγίδα και ανταλλάσουν βιβλία για την ανταλλαγή και δυστυχώς όχι για την μεταλαμπάδευση της γνώσης. Για την ατομική δόξα και όχι για τον αλτρουισμό. Για την επίδειξη κι όχι για την ουσία. Μια ουσία που κάπου στο αέναο ταξίδι τους έχει χαθεί. Μεταξύ άλλων λοιπόν κάναμε και μια κουβέντα για το επίκαιρο στην πόλη μας θέμα τον τελευταίο μήνα. Μιας και η παρέα είδε αφίσες σε διάφορα σημεία της πόλης που καταδίκαζαν ή έδειχναν ωμά, τις δηλητηριάσεις αδέσποτων ζώων, κάθισε να κουβεντιάσει μαζί μου. Βρήκαν κι αυτοί άτομο να κουβεντιάσουν. Η φίλη μου δε πρόλαβε να τους προειδοποιήσει... Κι έτσι τ’ άκουσαν και οι ίδιοι, τώρα θα τ ακούσετε κι εσείς...
Που είναι οι «φιλοζωικές» (πάντα εντός εισαγωγικών) οργανώσεις; Ποια ήταν η δράση τους για το συμβάν της νύχτας της 28ης Γενάρη φέτος; Γιατί δεν έγινε τίποτε; Γιατί κανείς δεν κινήθηκε νομικά, κι αν κάτι τέτοιο έχει γίνει δεν ενημερωθήκαμε; Και απαντώ. Οι «φιλοζωικές» οργανώσεις αλλά και ο απλός άνθρωπος, έμειναν αποχαυνωμένοι να κοιτούν έχοντας και οι ίδιοι το κενό βλέμμα των δηλητηριασμένων τετράποδων. Μαζεύτηκαν κάποια στιγμή, έκαναν μια επιμνημόσυνη δέηση, φώναξαν «παρών» όπως κάνουν τα παιδάκια στο δημοτικό για τις εθνικές επαιτείους (επίτηδες το έγραψα με «αι») και μετά πήγαν σπίτι τους πήραν το Λαμπραντόρ και το φοξ τεριέ τους αγκαλιά και χαϊδεύοντας το παρακολουθούσαν τον Χαζόπουλο... Και με αυτό τον τρόπο εκτέλεσαν το χρέος τους απέναντι στους συγκάτοικους μας σ’ αυτόν τον πλανήτη... Περίμεναν βέβαια και τον Κάρολο που ήρθε για κοντοσούβλι και τσίπουρα ανήμερα της επαιτείου της απελευθέρωσης της πόλης και μετά την για μια ακόμη φορά απαράδεκτη παρέλαση, του κατέθεσαν διάβημα, ενημερώνοντας τον για το σκηνικό... Έτσι έπραξαν, εκείνοι που κόπτονται πως δρουν υπέρ των ζώων.
Έχω όμως μερικές απορίες που πηγάζουν από τη μη δράση σας κύριες και κύριοι, των «φιλοζωικών» αλλά και από σας άνθρωποι, που δηλώνετε αγάπη για τα κτήνη. Την νύχτα που έγιναν οι φόνοι, υπήρχε πουθενά, είχε προβλεφτεί να υπάρχει πουθενά ένεση με αντίδοτο; Και αφού δεν είχε προβλεφθεί, κάνατε κάτι για να σώσετε κάποιο τετράποδο στο μέλλον; Πήρατε δείγματα απ το δηλητήριο; Τα πήγατε στο χημείο; Πήρατε τα αποτελέσματα να δείτε από ποιες ουσίες αποτελείτο; Βάλατε δικηγόρο να κινηθεί νομικά; Να υποβάλει μηνύσεις επί παντός υπευθύνου; Και τελικά προσπαθήσατε να επισκεφτείτε, οι ίδιοι ή οι νομικοί σας, τα πέντε καταστήματα της πόλης που πουλάνε χημικά και γεωργικά προϊόντα για να μάθετε ποιος έξυπνος αγόρασε τόση μεγάλη ποσότητα που αρκεί να εξοντώσει ολόκληρη αγέλη αδέσποτων; Και να τον καθίσετε στο σκαμνί; Εάν τα πράξατε όλα αυτά μπράβο σας! Πολύ φοβάμαι όμως ρε γαμώτο μου πως για πολλοστή φορά έχω δίκιο, που ανησυχώ ότι δεν τα πράξατε...
Για μένα όλοι εσείς που έχετε οικόσιτα ζώα, σκυλάκια, γατάκια, χαμστεράκια, ιγκουανάκια, κουνελάκια και δεν ξέρω τι άλλο, ή και πτηνά όπως καρδερίνες, παπαγαλάκια και όλα αυτά, δεν διαφέρετε και πολύ απ αυτούς που δηλητηριάζουν τα αδέσποτα στις πόλεις. Εκείνοι δηλητηριάζουν το κορμί τους, ενώ εσείς είστε ακόμα χειρότεροι, δηλητηριάζετε την ψυχή τους. Και το κάνετε όχι γιατί τα αγαπάτε, όπως δηλώνετε σε κάθε ευκαιρία, αλλά γιατί αγαπάτε τους ανασφαλείς εαυτούς σας. Διατυμπανίζετε ότι έτσι θα τα σώσετε, αλλά οι δηλώσεις σας δεν διαφέρουν απ αυτές των πολιτικών για το περιβάλλον, για τη φύση. Ούτε οι δηλώσεις διαφέρουν αλλά ούτε και οι προθέσεις. Νομίζετε ότι θα σώσετε το τομάρι σας, ότι θα έχετε καλό κάρμα άμα κάνετε καλό (κατά τη γνώμη σας) σε ένα κτήνος. Πάρτε χαμπάρι ρε ηλίθιοι ότι έτσι επεμβαίνετε στην ίδια τη φύση, στη φύση των σκύλων και των γάτων που γεννήθηκαν για να ζουν ελεύθεροι κι εσείς τους κλειδώνετε σε τέσσερις τοίχους, τους μαντρώνετε σε σπιτάκια απο πλαστικό και συνθετικό ξύλο, τους φυλακίζετε σε μεταλλικά κλουβιά. Έτσι νομίζετε ότι σώζεται κάποιος; Τότε να σας κλείσουμε κι εσάς σε κλουβιά για να σωθείτε αφού αισθάνεσθε πολύτιμοι. Ρωτήσατε ποτέ τα καημένα τα ζωάκια άμα σας θέλουν; Τι; Δεν ξέρετε τι γλώσσα τους; Άντε μάθετέ την! Εκεί που τα πάτε με τα λουριά για κατούρημα στο πάρκο, αμολήστε τα! Έτσι θα μάθετε άμα σας γουστάρουν για φίλους. Αμολήστε τα και φύγετε. Αν γυρίσουν σε σας, ναι μπορείτε να λέτε ότι έχετε ένα φίλο σκύλο, αλλά αν δεν γυρίσουν δεν είχατε ποτέ. Και τότε προβληματιστείτε για το τι δεν κάνατε καλά. Γιατί ξέρετε τι λένε για όποιον έχει κάποιο ζώο στο σπίτι του ή στην αυλή του; Το έχει για να το «παίζει» αφεντικό!
Δεν προστατεύετε ένα ζώο απ τη φόλα, ή απ τον ασυνείδητο οδηγό, με το να το κρατάτε κλειδωμένο στο σπιτάκι σας. Μην ακούω τέτοια χαζά επιχειρήματα. Η φύση των ζώων είναι να γεννιούνται, να μεγαλώνουν και να πεθαίνουν ελεύθερα. Μέσα στη φύση τους είναι ο αιφνίδιος θάνατος τόσο από φόλα κι απο αυτοκίνητο, όσο κι από ένα μεγαλύτερο και δυνατότερο ζώο σαν το λύκο ή την αρκούδα σε κάποιο δάσος. Τα ζώα λειτουργούν με ένστικτο, κάτι που οι άνθρωποι έχουμε χάσει και νομίζουμε ότι δεν το είχαμε και ποτέ. Η φύση μας έδωσε μυαλό και το χρησιμοποιούμε πάντα λάθος. Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος πριν από χιλιάδες χρόνια και κατάφερε με το μυαλό του να πεθαίνει σκλάβος! Κι επειδή πιστεύει ότι η φύση φταίει γι αυτό την εκδικείται. Προσπαθεί να κάνει σκλάβους του όλα τα ελεύθερα άλλα ζώα που υπάρχουν κι αναπνέουν στην πλάση και προσπαθεί να καταστρέψει την ίδια τη φύση που τον δημιούργησε.
Εάν αγαπάτε τα σκυλιά και γενικά τα ζώα λοιπόν, αφήστε τα ελεύθερα. Παραδειγματιστείτε απ αυτά κι απ το ένστικτό τους και προς θεού σταματήστε να σκέφτεστε! Και επ’ ουδενί να μην ακούσω κάτι αηδίες που θυμήθηκα τώρα μόλις. Δηλαδή περί στείρωσης των αδέσποτων κλπ. Αυτοί που πιστεύουν ότι με τη στείρωση λύνεται το πρόβλημα καλά θα κάνουν να αρχίσουν πρώτα με τη δική τους στείρωση για να μην μολύνουν με τα γονίδια τους κι άλλους ανθρώπους. Γιατί τελικά κι εσείς όπως και τα παιδιά που χαρίζουν βιβλία, το κάνετε για να γίνεται λόγος (γι εσάς) κι όχι για να διαδοθούν οι ιδέες, κι όχι για να διασωθούν οι ιδέες!
Μίλησα!
Βασίλης Νάτσικας
αδέσποτος μπακάλης
(αδέσποτος σημαίνει αυτός που δεν έχει αφεντικό!
Καταλάβατε «φιλόζωοι»;)
αδέσποτος μπακάλης
(αδέσποτος σημαίνει αυτός που δεν έχει αφεντικό!
Καταλάβατε «φιλόζωοι»;)