Αυτή τη φορά έχουμε μια εξαίρεση... το επόμενο κείμενο δεν δημοσιεύτηκε ποτέ στην εφημερίδα, για διάφορους λόγους. Ο κυριότερος ήταν γιατί "φαίνεται να τα χώνω" στην συντάκτρια ενός άρθρου - αφιερώματος, η οποία τον καιρό εκείνο ήταν στα πρώτα της βήματα. Για να μη σηκωθεί και φύγει λοιπόν, να μην απογοητευτεί και τα παρατήσει, μου ζήτησαν να κάνωμια εξαίρεση και να μην δημοσιευτεί το παρακάτω. Επειδή ο σκοπός μου δεν ήταν ούτε τότε, αλλά ούτε και ποτέ η προσωπική επίθεση σε κάποιον για μουσικά θέματα, αλλά ήταν και είναι η συμπλήρωση των κενών, αποφάσισα να μην το δημοσιεύσω τελικά. Σήμερα, σχεδόν δυο χρόνια μετά, είναι στη διάθεση όλων σας...
Η πληθώρα της ύλης αυτής της εβδομάδας με ανάγκασε να αφήσω εκτός "καπνισμένης κάνης" ορισμένα θέματα. Το πρώτο απ αυτά αφορά στο αφιέρωμα της Μαρίας Καλαμπαλίκη στον Rory Gallagher. Καταρχήν χαίρομαι που υπάρχει ακόμα ένας άνθρωπος σε τούτη την πόλη που δείχνει το σεβασμό του στο μεγαλύτερο ίνδαλμά μου (έ, έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου). Συμβαίνει απλά να γουστάρω αυτόν τον τύπο, τη μουσική του, τους στίχους του, ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο έζησε. Επειδή τον έχω "απαντήσει" τέσσερις φορές, εκ των οποίων την τελευταία στο St Oliver's cemetery του Donegal στο Cork της Ιρλανδίας την 15η Ιούνη του 1995, μαζί με εκατοντάδες "πιστούς", θεωρώ χρέος μου απέναντι στη μνήμη του, αλλά και απέναντι σε όλους τους φίλους του να κάνω κάποιες διορθώσεις (ή καλύτερα να συμπληρώσω τα κενά) στο αφιέρωμα αυτό της Μαρίας. Τέλος είμαι περήφανος που έχω στην κατοχή μου ότι έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα (ή σχεδόν ότι, γιατί δεν θέλω να το παίζω σίγουρος-μακάρι να βρεθεί κάποιος να διορθώσει κι εμένα) τόσο σε βινύλια και cd's όσο και σε vhs και dvd 's.
Το 1964 αγοράζει την πρώτη του Stratocaster και σε ηλικία 15 ετών πια, σχηματίζει τους Fontana Showband, με τους Eamon O'Sullivan (drums) Oliver Tobin (bass) Bernard Tobin (sax/trombone) Declan O'Keefe (rhythm guitar).
Το 1965 αποχωρεί ο Eamon O'Sullivan (drums) και στη θέση του έρχεται ο Johnny Campbell, ενώ στο σχήμα προστίθεται και ο Michael Lehane (organ).
Προς τα μέσα της χρονιάς οι Fontana Showband παύουν να υφίστανται και ο Rory, σχηματίζει τους πρώτους Taste, με τον ίδιο στην κιθάρα, τον Johnny Campbell στα τύμπανα και τον Oliver Tobin στο μπάσο, οι οποίοι όμως αποχωρούν πριν βγει η χρονιά και στη θέση τους έρχονται οι Norman Damery και Eric Kitteringham, σε τύμπανα και μπάσο αντίστοιχα.
Τον Ιούλιο του 1967 ηχογραφούν τον πρώτο δίσκο των Taste, που δεν είναι άλλος απ το "Take It Easy Baby". Το σχήμα αυτό διατηρείται μέχρι το 1968.
Το 1968 λοιπόν φεύγουν οι Damery και Kitteringham και τη θέση τους παίρνουν οι John Wilson στα τύμπανα και Richard (Charlie) McCracken στο μπάσο.
Μαζί θα ηχογραφήσουν τα επόμενα τέσσερα άλμπουμ των Taste, δηλαδή τα Taste (1969), On The Boards (1970), Live Taste (1971) και Live at the Isle of Wight (1971). Το τελευταίο, ηχογραφήθηκε στα πλαίσια της συναυλίας στο Isle of Wight, σ' ένα φεστιβάλ που μεταξύ άλλων συμμετείχαν οι Jimi Hendrix, The Who, Free, The Doors, Ten Years After, Jethro Tull, Bob Dylan μέχρι και ο Miles Davis και όπου οι Taste "έκλεψαν την παράσταση". Από εκείνη την περίοδο κυκλοφόρησε πολύ αργότερα, το best of Taste σε συλλεκτική έκδοση σε πράσινο βινύλιο. Παρ όλη την επιτυχία τους διαλύθηκαν λόγω μουσικών και άλλων διαφορών (μάνατζμεντ), για να ξεκινήσει ο φίλος μας τη σόλο καριέρα του με τους Wilgar Campbell στα τύμπανα και τον (σχεδόν ως το τέλος της καριέρας του) Gerry McAvoy στο μπάσο.
Το 1971 κυκλοφορεί το ομώνυμο Rory Gallagher και το Deuce.
Το 1972 κυκλοφορεί το Live In Europe. Το οποίο θα γίνει το πρώτο του χρυσό. Εκείνη τη χρονιά επίσης ο Rory Gallagher συμμετέχει στις ηχογραφήσεις του δίσκου του Muddy Waters "London" μαζί με τους Steve Winwood, Paul Butterfield και άλλους.
Το 1973 αποχωρεί ο Wilgar Campbell και στη θέση του έρχεται ο Rod D'Ath.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν τα Tattoo και Blueprint.
Το 1974 προστίθεται ο Lou Martin στο πιάνο και στα πλήκτρα και με αυτή τη σύνθεση πλέον πραγματοποιείται η πρώτη μεγάλη περιοδεία του Rory σε όλη την Ιρλανδία. Αποσπάσματα απ' αυτήν την περιοδεία και τις εμφανίσεις τους στο Δουβλίνο, το Μπέλφαστ και το Κορκ κυκλοφόρησαν στο διπλό LP της ίδιας χρονιάς με τίτλο 'Irish Tour '74'. Το τραγούδι (Back On My) Stomping Ground ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια ενός jam session εντός του Lane Mobile Unit που τους μετέφερε.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το The Story So Far.
Το 1975 κυκλοφορεί το Sinner... and Saint. Μια συλλογή της Polydor International κάτι σαν best of, με τραγούδια απ τα 2 πρώτα άλμπουμ καθώς και 2 ακυκλοφόρητα, τα "Don't Know Where I'm Going" and "Just The Smile".
Το 1975 επίσης κυκλοφορεί και το Against The Grain
Από κει και κάτω η Μαρία δεν έχει και πολλές ελλείψεις. Να προσθέσω δισκογραφικά το Stagestruck (1980), και τα Edged In Blue (1992) A Blue Day For The Blues (1995) Last Of The Independants (1995) BBC Sessions (1999). Επίσης τον Rod D'Ath αντικαθιστά το 1978 στις ηχογραφήσεις του Photo-Finish ο Ted McKenna για να δώσει κι αυτός με τη σειρά του τη θέση του στον Brendan O'Neil πριν την ηχογράφηση του Jinx (1982). Το 1992 αντικαθίστανται τόσο ο ίδιος (Brendan O'Neil) όσο και ο επι σειράς ετών βασικός συνεργάτης του Rory Gallagher, ο μπασίστας Gerry McAvoy. Μέχρι το θάνατο του τις θέσεις τους παίρνουν οι Richard Newman στα τύμπανα και David Levy στο μπάσο, χωρίς όμως να κυκλοφορήσουν κάποιο δίσκο. Υπάρχει βέβαια το Live in Cork '94, αλλά σε bootleg στο οποίο εμφανίζεται και ο Mark Feltham (των Nine Below Zero) στη φυσαρμόνικα. Στα επίσημα bootleg βάλτε και το The Bullfrog Interlude. Τέλος μόνο για την ελληνική αγορά και για τους αμέτρητους οπαδούς του εδώ (αλλιώς ποιος ο λόγος;) κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό best of, διπλό με 28 άσματα στις αυθεντικές κόπιες τους και βιβλιαράκι με πλούσιο υλικό. Τελευταία έμαθα ότι κυκλοφόρησε νέος δίσκος του, με ανέκδοτο υλικό από ηχογραφήσεις που έδωσε κυρίως ο αδερφός του και επί σειρά ετών μάνατζερ του Donal Gallagher. Ο δίσκος λέγεται "Wheels Within Wheels" (περισσότερα στη στήλη).
Κι επειδή όπως έλεγε κι ο ίδιος "I love playing to people. The audience means a lot to me. It's not the whole thing, I love recording too, but I need regular and frequent contact with the people. It gives me energy", έχουν κυκλοφορήσει σε DVD (και παλιότερα σε VHS) όλες σχεδόν οι μεγάλες συναυλίες του.
Η πληθώρα της ύλης αυτής της εβδομάδας με ανάγκασε να αφήσω εκτός "καπνισμένης κάνης" ορισμένα θέματα. Το πρώτο απ αυτά αφορά στο αφιέρωμα της Μαρίας Καλαμπαλίκη στον Rory Gallagher. Καταρχήν χαίρομαι που υπάρχει ακόμα ένας άνθρωπος σε τούτη την πόλη που δείχνει το σεβασμό του στο μεγαλύτερο ίνδαλμά μου (έ, έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου). Συμβαίνει απλά να γουστάρω αυτόν τον τύπο, τη μουσική του, τους στίχους του, ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο έζησε. Επειδή τον έχω "απαντήσει" τέσσερις φορές, εκ των οποίων την τελευταία στο St Oliver's cemetery του Donegal στο Cork της Ιρλανδίας την 15η Ιούνη του 1995, μαζί με εκατοντάδες "πιστούς", θεωρώ χρέος μου απέναντι στη μνήμη του, αλλά και απέναντι σε όλους τους φίλους του να κάνω κάποιες διορθώσεις (ή καλύτερα να συμπληρώσω τα κενά) στο αφιέρωμα αυτό της Μαρίας. Τέλος είμαι περήφανος που έχω στην κατοχή μου ότι έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα (ή σχεδόν ότι, γιατί δεν θέλω να το παίζω σίγουρος-μακάρι να βρεθεί κάποιος να διορθώσει κι εμένα) τόσο σε βινύλια και cd's όσο και σε vhs και dvd 's.
Το 1964 αγοράζει την πρώτη του Stratocaster και σε ηλικία 15 ετών πια, σχηματίζει τους Fontana Showband, με τους Eamon O'Sullivan (drums) Oliver Tobin (bass) Bernard Tobin (sax/trombone) Declan O'Keefe (rhythm guitar).
Το 1965 αποχωρεί ο Eamon O'Sullivan (drums) και στη θέση του έρχεται ο Johnny Campbell, ενώ στο σχήμα προστίθεται και ο Michael Lehane (organ).
Προς τα μέσα της χρονιάς οι Fontana Showband παύουν να υφίστανται και ο Rory, σχηματίζει τους πρώτους Taste, με τον ίδιο στην κιθάρα, τον Johnny Campbell στα τύμπανα και τον Oliver Tobin στο μπάσο, οι οποίοι όμως αποχωρούν πριν βγει η χρονιά και στη θέση τους έρχονται οι Norman Damery και Eric Kitteringham, σε τύμπανα και μπάσο αντίστοιχα.
Τον Ιούλιο του 1967 ηχογραφούν τον πρώτο δίσκο των Taste, που δεν είναι άλλος απ το "Take It Easy Baby". Το σχήμα αυτό διατηρείται μέχρι το 1968.
Το 1968 λοιπόν φεύγουν οι Damery και Kitteringham και τη θέση τους παίρνουν οι John Wilson στα τύμπανα και Richard (Charlie) McCracken στο μπάσο.
Μαζί θα ηχογραφήσουν τα επόμενα τέσσερα άλμπουμ των Taste, δηλαδή τα Taste (1969), On The Boards (1970), Live Taste (1971) και Live at the Isle of Wight (1971). Το τελευταίο, ηχογραφήθηκε στα πλαίσια της συναυλίας στο Isle of Wight, σ' ένα φεστιβάλ που μεταξύ άλλων συμμετείχαν οι Jimi Hendrix, The Who, Free, The Doors, Ten Years After, Jethro Tull, Bob Dylan μέχρι και ο Miles Davis και όπου οι Taste "έκλεψαν την παράσταση". Από εκείνη την περίοδο κυκλοφόρησε πολύ αργότερα, το best of Taste σε συλλεκτική έκδοση σε πράσινο βινύλιο. Παρ όλη την επιτυχία τους διαλύθηκαν λόγω μουσικών και άλλων διαφορών (μάνατζμεντ), για να ξεκινήσει ο φίλος μας τη σόλο καριέρα του με τους Wilgar Campbell στα τύμπανα και τον (σχεδόν ως το τέλος της καριέρας του) Gerry McAvoy στο μπάσο.
Το 1971 κυκλοφορεί το ομώνυμο Rory Gallagher και το Deuce.
Το 1972 κυκλοφορεί το Live In Europe. Το οποίο θα γίνει το πρώτο του χρυσό. Εκείνη τη χρονιά επίσης ο Rory Gallagher συμμετέχει στις ηχογραφήσεις του δίσκου του Muddy Waters "London" μαζί με τους Steve Winwood, Paul Butterfield και άλλους.
Το 1973 αποχωρεί ο Wilgar Campbell και στη θέση του έρχεται ο Rod D'Ath.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν τα Tattoo και Blueprint.
Το 1974 προστίθεται ο Lou Martin στο πιάνο και στα πλήκτρα και με αυτή τη σύνθεση πλέον πραγματοποιείται η πρώτη μεγάλη περιοδεία του Rory σε όλη την Ιρλανδία. Αποσπάσματα απ' αυτήν την περιοδεία και τις εμφανίσεις τους στο Δουβλίνο, το Μπέλφαστ και το Κορκ κυκλοφόρησαν στο διπλό LP της ίδιας χρονιάς με τίτλο 'Irish Tour '74'. Το τραγούδι (Back On My) Stomping Ground ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια ενός jam session εντός του Lane Mobile Unit που τους μετέφερε.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το The Story So Far.
Το 1975 κυκλοφορεί το Sinner... and Saint. Μια συλλογή της Polydor International κάτι σαν best of, με τραγούδια απ τα 2 πρώτα άλμπουμ καθώς και 2 ακυκλοφόρητα, τα "Don't Know Where I'm Going" and "Just The Smile".
Το 1975 επίσης κυκλοφορεί και το Against The Grain
Από κει και κάτω η Μαρία δεν έχει και πολλές ελλείψεις. Να προσθέσω δισκογραφικά το Stagestruck (1980), και τα Edged In Blue (1992) A Blue Day For The Blues (1995) Last Of The Independants (1995) BBC Sessions (1999). Επίσης τον Rod D'Ath αντικαθιστά το 1978 στις ηχογραφήσεις του Photo-Finish ο Ted McKenna για να δώσει κι αυτός με τη σειρά του τη θέση του στον Brendan O'Neil πριν την ηχογράφηση του Jinx (1982). Το 1992 αντικαθίστανται τόσο ο ίδιος (Brendan O'Neil) όσο και ο επι σειράς ετών βασικός συνεργάτης του Rory Gallagher, ο μπασίστας Gerry McAvoy. Μέχρι το θάνατο του τις θέσεις τους παίρνουν οι Richard Newman στα τύμπανα και David Levy στο μπάσο, χωρίς όμως να κυκλοφορήσουν κάποιο δίσκο. Υπάρχει βέβαια το Live in Cork '94, αλλά σε bootleg στο οποίο εμφανίζεται και ο Mark Feltham (των Nine Below Zero) στη φυσαρμόνικα. Στα επίσημα bootleg βάλτε και το The Bullfrog Interlude. Τέλος μόνο για την ελληνική αγορά και για τους αμέτρητους οπαδούς του εδώ (αλλιώς ποιος ο λόγος;) κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό best of, διπλό με 28 άσματα στις αυθεντικές κόπιες τους και βιβλιαράκι με πλούσιο υλικό. Τελευταία έμαθα ότι κυκλοφόρησε νέος δίσκος του, με ανέκδοτο υλικό από ηχογραφήσεις που έδωσε κυρίως ο αδερφός του και επί σειρά ετών μάνατζερ του Donal Gallagher. Ο δίσκος λέγεται "Wheels Within Wheels" (περισσότερα στη στήλη).
Κι επειδή όπως έλεγε κι ο ίδιος "I love playing to people. The audience means a lot to me. It's not the whole thing, I love recording too, but I need regular and frequent contact with the people. It gives me energy", έχουν κυκλοφορήσει σε DVD (και παλιότερα σε VHS) όλες σχεδόν οι μεγάλες συναυλίες του.
Irish Tour 1974
WDR Studio L 1976
Grugahalle 1977
Jam Session Wiesbaden 1979
Concert Loreley 1982
Jam Session Loreley 1982
Maifestspiele Wiesbaden 1979
Live Music Hall Cologne 1990
Live in Cork Opera House 1994
WDR Studio L 1976
Grugahalle 1977
Jam Session Wiesbaden 1979
Concert Loreley 1982
Jam Session Loreley 1982
Maifestspiele Wiesbaden 1979
Live Music Hall Cologne 1990
Live in Cork Opera House 1994
Βασίλης Νάτσικας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου