Γεια σε όλους.
Σήμερα θα κάνω ξανά μια εξαίρεση, δημοσιεύοντας το άρθρο που έγραψα χτες Τρίτη 10 Μάρτη 2009, για την εφημερίδα Epirus Press, το οποίο όμως δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, μιας και οι υπεύθυνοι της εφημερίδας αποφάσισαν μονόπλευρα, αλλά κυρίως αναίτια και χωρίς καμιά ειδοποίηση, να διακόψουν κάθε συνεργασία μαζί μου. Πριν προβώ σε κάποιες αλλαγές στην σελίδα μου και τη δημιουργία μιας καινούριας ιστοσελίδας η οποία θα φιλοξενεί τα άρθρα μου που πλέον δεν θα δημοσιεύονται στην εφημερίδα, όπως μέχρι τώρα, θα δημοσιευσω εδώ τουλάχιστον το τελευταίο αυτό άρθρο, ώστε να δώσω την ευκαιρία στους αναγνώστες μου να το διαβάσουν... πάμε λοιπόν.
σχολίασε κάποτε ο Γκρούτσο Μαρξ, παραπέμποντάς με έναν αιώνα σχεδόν αργότερα να ασχοληθώ με το θέμα. Ποιο θέμα; Ένα θέμα που το θεωρώ και επίκαιρο αλλά και διαχρονικά σημαντικό. Ένα θέμα που έτσι όπως θα το αναπτύξω, γράφοντας όλα αυτά που πιστεύω, πολλοί και πολλές από σας δεν θα συμφωνήσετε μαζί μου, αλλά είναι καλύτερα έτσι γιατί αλλιώς θα ανησυχούσα.
Πριν μερικές μέρες λοιπόν και συγκεκριμένα το τριήμερο των αποκριών, μια παρέα νέων ανθρώπων επισκέφτηκε την πόλη μας για να γιορτάσει εδώ, μαζί μας την έσχατη απομείνασα Διονυσιακή γιορτή που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι «ανήκουν» σε μια διεθνή ομάδα που σκοπό της έχει την ανταλλαγή βιβλίων, για την διάδοση της γνώσης, του πνεύματος και του πολιτισμού σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Μαζί τους ήρθε και μια φίλη απ τα παλιά που ήρθε και με βρήκε και έτσι είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί της για την «συντροφιά» αυτή και για το έργο που πρεσβεύει, αλλά και να γνωρίσω και μερικούς από δαύτους. Όλα καλά μέχρι εδώ. Έλα όμως που διαπίστωσα ότι πρόκειται απλώς για μια παρέα ηλιθίων ακόμα... Και το λέω αυτό γιατί το πνεύμα δε φυλακίζεται, δεν περιορίζεται και δεν αναλώνεται σε σαχλαμάρες. Δυστυχώς από λίγες κουβέντες που είχα μαζί τους κατάλαβα ότι έχουν ξεφύγει απ τον αρχικό στόχο της παγκόσμιας κοινότητας του bookcrossing μιας και γι αυτού ο λόγος. Τα τυπάκια δυστυχώς έχουν πέσει στην παγίδα και ανταλλάσουν βιβλία για την ανταλλαγή και δυστυχώς όχι για την μεταλαμπάδευση της γνώσης. Για την ατομική δόξα και όχι για τον αλτρουισμό. Για την επίδειξη κι όχι για την ουσία. Μια ουσία που κάπου στο αέναο ταξίδι τους έχει χαθεί. Μεταξύ άλλων λοιπόν κάναμε και μια κουβέντα για το επίκαιρο στην πόλη μας θέμα τον τελευταίο μήνα. Μιας και η παρέα είδε αφίσες σε διάφορα σημεία της πόλης που καταδίκαζαν ή έδειχναν ωμά, τις δηλητηριάσεις αδέσποτων ζώων, κάθισε να κουβεντιάσει μαζί μου. Βρήκαν κι αυτοί άτομο να κουβεντιάσουν. Η φίλη μου δε πρόλαβε να τους προειδοποιήσει... Κι έτσι τ’ άκουσαν και οι ίδιοι, τώρα θα τ ακούσετε κι εσείς...
Που είναι οι «φιλοζωικές» (πάντα εντός εισαγωγικών) οργανώσεις; Ποια ήταν η δράση τους για το συμβάν της νύχτας της 28ης Γενάρη φέτος; Γιατί δεν έγινε τίποτε; Γιατί κανείς δεν κινήθηκε νομικά, κι αν κάτι τέτοιο έχει γίνει δεν ενημερωθήκαμε; Και απαντώ. Οι «φιλοζωικές» οργανώσεις αλλά και ο απλός άνθρωπος, έμειναν αποχαυνωμένοι να κοιτούν έχοντας και οι ίδιοι το κενό βλέμμα των δηλητηριασμένων τετράποδων. Μαζεύτηκαν κάποια στιγμή, έκαναν μια επιμνημόσυνη δέηση, φώναξαν «παρών» όπως κάνουν τα παιδάκια στο δημοτικό για τις εθνικές επαιτείους (επίτηδες το έγραψα με «αι») και μετά πήγαν σπίτι τους πήραν το Λαμπραντόρ και το φοξ τεριέ τους αγκαλιά και χαϊδεύοντας το παρακολουθούσαν τον Χαζόπουλο... Και με αυτό τον τρόπο εκτέλεσαν το χρέος τους απέναντι στους συγκάτοικους μας σ’ αυτόν τον πλανήτη... Περίμεναν βέβαια και τον Κάρολο που ήρθε για κοντοσούβλι και τσίπουρα ανήμερα της επαιτείου της απελευθέρωσης της πόλης και μετά την για μια ακόμη φορά απαράδεκτη παρέλαση, του κατέθεσαν διάβημα, ενημερώνοντας τον για το σκηνικό... Έτσι έπραξαν, εκείνοι που κόπτονται πως δρουν υπέρ των ζώων.
Έχω όμως μερικές απορίες που πηγάζουν από τη μη δράση σας κύριες και κύριοι, των «φιλοζωικών» αλλά και από σας άνθρωποι, που δηλώνετε αγάπη για τα κτήνη. Την νύχτα που έγιναν οι φόνοι, υπήρχε πουθενά, είχε προβλεφτεί να υπάρχει πουθενά ένεση με αντίδοτο; Και αφού δεν είχε προβλεφθεί, κάνατε κάτι για να σώσετε κάποιο τετράποδο στο μέλλον; Πήρατε δείγματα απ το δηλητήριο; Τα πήγατε στο χημείο; Πήρατε τα αποτελέσματα να δείτε από ποιες ουσίες αποτελείτο; Βάλατε δικηγόρο να κινηθεί νομικά; Να υποβάλει μηνύσεις επί παντός υπευθύνου; Και τελικά προσπαθήσατε να επισκεφτείτε, οι ίδιοι ή οι νομικοί σας, τα πέντε καταστήματα της πόλης που πουλάνε χημικά και γεωργικά προϊόντα για να μάθετε ποιος έξυπνος αγόρασε τόση μεγάλη ποσότητα που αρκεί να εξοντώσει ολόκληρη αγέλη αδέσποτων; Και να τον καθίσετε στο σκαμνί; Εάν τα πράξατε όλα αυτά μπράβο σας! Πολύ φοβάμαι όμως ρε γαμώτο μου πως για πολλοστή φορά έχω δίκιο, που ανησυχώ ότι δεν τα πράξατε...
Για μένα όλοι εσείς που έχετε οικόσιτα ζώα, σκυλάκια, γατάκια, χαμστεράκια, ιγκουανάκια, κουνελάκια και δεν ξέρω τι άλλο, ή και πτηνά όπως καρδερίνες, παπαγαλάκια και όλα αυτά, δεν διαφέρετε και πολύ απ αυτούς που δηλητηριάζουν τα αδέσποτα στις πόλεις. Εκείνοι δηλητηριάζουν το κορμί τους, ενώ εσείς είστε ακόμα χειρότεροι, δηλητηριάζετε την ψυχή τους. Και το κάνετε όχι γιατί τα αγαπάτε, όπως δηλώνετε σε κάθε ευκαιρία, αλλά γιατί αγαπάτε τους ανασφαλείς εαυτούς σας. Διατυμπανίζετε ότι έτσι θα τα σώσετε, αλλά οι δηλώσεις σας δεν διαφέρουν απ αυτές των πολιτικών για το περιβάλλον, για τη φύση. Ούτε οι δηλώσεις διαφέρουν αλλά ούτε και οι προθέσεις. Νομίζετε ότι θα σώσετε το τομάρι σας, ότι θα έχετε καλό κάρμα άμα κάνετε καλό (κατά τη γνώμη σας) σε ένα κτήνος. Πάρτε χαμπάρι ρε ηλίθιοι ότι έτσι επεμβαίνετε στην ίδια τη φύση, στη φύση των σκύλων και των γάτων που γεννήθηκαν για να ζουν ελεύθεροι κι εσείς τους κλειδώνετε σε τέσσερις τοίχους, τους μαντρώνετε σε σπιτάκια απο πλαστικό και συνθετικό ξύλο, τους φυλακίζετε σε μεταλλικά κλουβιά. Έτσι νομίζετε ότι σώζεται κάποιος; Τότε να σας κλείσουμε κι εσάς σε κλουβιά για να σωθείτε αφού αισθάνεσθε πολύτιμοι. Ρωτήσατε ποτέ τα καημένα τα ζωάκια άμα σας θέλουν; Τι; Δεν ξέρετε τι γλώσσα τους; Άντε μάθετέ την! Εκεί που τα πάτε με τα λουριά για κατούρημα στο πάρκο, αμολήστε τα! Έτσι θα μάθετε άμα σας γουστάρουν για φίλους. Αμολήστε τα και φύγετε. Αν γυρίσουν σε σας, ναι μπορείτε να λέτε ότι έχετε ένα φίλο σκύλο, αλλά αν δεν γυρίσουν δεν είχατε ποτέ. Και τότε προβληματιστείτε για το τι δεν κάνατε καλά. Γιατί ξέρετε τι λένε για όποιον έχει κάποιο ζώο στο σπίτι του ή στην αυλή του; Το έχει για να το «παίζει» αφεντικό!
Δεν προστατεύετε ένα ζώο απ τη φόλα, ή απ τον ασυνείδητο οδηγό, με το να το κρατάτε κλειδωμένο στο σπιτάκι σας. Μην ακούω τέτοια χαζά επιχειρήματα. Η φύση των ζώων είναι να γεννιούνται, να μεγαλώνουν και να πεθαίνουν ελεύθερα. Μέσα στη φύση τους είναι ο αιφνίδιος θάνατος τόσο από φόλα κι απο αυτοκίνητο, όσο κι από ένα μεγαλύτερο και δυνατότερο ζώο σαν το λύκο ή την αρκούδα σε κάποιο δάσος. Τα ζώα λειτουργούν με ένστικτο, κάτι που οι άνθρωποι έχουμε χάσει και νομίζουμε ότι δεν το είχαμε και ποτέ. Η φύση μας έδωσε μυαλό και το χρησιμοποιούμε πάντα λάθος. Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος πριν από χιλιάδες χρόνια και κατάφερε με το μυαλό του να πεθαίνει σκλάβος! Κι επειδή πιστεύει ότι η φύση φταίει γι αυτό την εκδικείται. Προσπαθεί να κάνει σκλάβους του όλα τα ελεύθερα άλλα ζώα που υπάρχουν κι αναπνέουν στην πλάση και προσπαθεί να καταστρέψει την ίδια τη φύση που τον δημιούργησε.
Εάν αγαπάτε τα σκυλιά και γενικά τα ζώα λοιπόν, αφήστε τα ελεύθερα. Παραδειγματιστείτε απ αυτά κι απ το ένστικτό τους και προς θεού σταματήστε να σκέφτεστε! Και επ’ ουδενί να μην ακούσω κάτι αηδίες που θυμήθηκα τώρα μόλις. Δηλαδή περί στείρωσης των αδέσποτων κλπ. Αυτοί που πιστεύουν ότι με τη στείρωση λύνεται το πρόβλημα καλά θα κάνουν να αρχίσουν πρώτα με τη δική τους στείρωση για να μην μολύνουν με τα γονίδια τους κι άλλους ανθρώπους. Γιατί τελικά κι εσείς όπως και τα παιδιά που χαρίζουν βιβλία, το κάνετε για να γίνεται λόγος (γι εσάς) κι όχι για να διαδοθούν οι ιδέες, κι όχι για να διασωθούν οι ιδέες!
Μίλησα!
Σήμερα θα κάνω ξανά μια εξαίρεση, δημοσιεύοντας το άρθρο που έγραψα χτες Τρίτη 10 Μάρτη 2009, για την εφημερίδα Epirus Press, το οποίο όμως δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, μιας και οι υπεύθυνοι της εφημερίδας αποφάσισαν μονόπλευρα, αλλά κυρίως αναίτια και χωρίς καμιά ειδοποίηση, να διακόψουν κάθε συνεργασία μαζί μου. Πριν προβώ σε κάποιες αλλαγές στην σελίδα μου και τη δημιουργία μιας καινούριας ιστοσελίδας η οποία θα φιλοξενεί τα άρθρα μου που πλέον δεν θα δημοσιεύονται στην εφημερίδα, όπως μέχρι τώρα, θα δημοσιευσω εδώ τουλάχιστον το τελευταίο αυτό άρθρο, ώστε να δώσω την ευκαιρία στους αναγνώστες μου να το διαβάσουν... πάμε λοιπόν.
Εκτός του σκύλου, το βιβλίο είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου...
Εντός του σκύλου, είναι πολύ σκοτεινά για να διαβάσει κανείς...!
Εντός του σκύλου, είναι πολύ σκοτεινά για να διαβάσει κανείς...!
σχολίασε κάποτε ο Γκρούτσο Μαρξ, παραπέμποντάς με έναν αιώνα σχεδόν αργότερα να ασχοληθώ με το θέμα. Ποιο θέμα; Ένα θέμα που το θεωρώ και επίκαιρο αλλά και διαχρονικά σημαντικό. Ένα θέμα που έτσι όπως θα το αναπτύξω, γράφοντας όλα αυτά που πιστεύω, πολλοί και πολλές από σας δεν θα συμφωνήσετε μαζί μου, αλλά είναι καλύτερα έτσι γιατί αλλιώς θα ανησυχούσα.
Πριν μερικές μέρες λοιπόν και συγκεκριμένα το τριήμερο των αποκριών, μια παρέα νέων ανθρώπων επισκέφτηκε την πόλη μας για να γιορτάσει εδώ, μαζί μας την έσχατη απομείνασα Διονυσιακή γιορτή που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι «ανήκουν» σε μια διεθνή ομάδα που σκοπό της έχει την ανταλλαγή βιβλίων, για την διάδοση της γνώσης, του πνεύματος και του πολιτισμού σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Μαζί τους ήρθε και μια φίλη απ τα παλιά που ήρθε και με βρήκε και έτσι είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί της για την «συντροφιά» αυτή και για το έργο που πρεσβεύει, αλλά και να γνωρίσω και μερικούς από δαύτους. Όλα καλά μέχρι εδώ. Έλα όμως που διαπίστωσα ότι πρόκειται απλώς για μια παρέα ηλιθίων ακόμα... Και το λέω αυτό γιατί το πνεύμα δε φυλακίζεται, δεν περιορίζεται και δεν αναλώνεται σε σαχλαμάρες. Δυστυχώς από λίγες κουβέντες που είχα μαζί τους κατάλαβα ότι έχουν ξεφύγει απ τον αρχικό στόχο της παγκόσμιας κοινότητας του bookcrossing μιας και γι αυτού ο λόγος. Τα τυπάκια δυστυχώς έχουν πέσει στην παγίδα και ανταλλάσουν βιβλία για την ανταλλαγή και δυστυχώς όχι για την μεταλαμπάδευση της γνώσης. Για την ατομική δόξα και όχι για τον αλτρουισμό. Για την επίδειξη κι όχι για την ουσία. Μια ουσία που κάπου στο αέναο ταξίδι τους έχει χαθεί. Μεταξύ άλλων λοιπόν κάναμε και μια κουβέντα για το επίκαιρο στην πόλη μας θέμα τον τελευταίο μήνα. Μιας και η παρέα είδε αφίσες σε διάφορα σημεία της πόλης που καταδίκαζαν ή έδειχναν ωμά, τις δηλητηριάσεις αδέσποτων ζώων, κάθισε να κουβεντιάσει μαζί μου. Βρήκαν κι αυτοί άτομο να κουβεντιάσουν. Η φίλη μου δε πρόλαβε να τους προειδοποιήσει... Κι έτσι τ’ άκουσαν και οι ίδιοι, τώρα θα τ ακούσετε κι εσείς...
Που είναι οι «φιλοζωικές» (πάντα εντός εισαγωγικών) οργανώσεις; Ποια ήταν η δράση τους για το συμβάν της νύχτας της 28ης Γενάρη φέτος; Γιατί δεν έγινε τίποτε; Γιατί κανείς δεν κινήθηκε νομικά, κι αν κάτι τέτοιο έχει γίνει δεν ενημερωθήκαμε; Και απαντώ. Οι «φιλοζωικές» οργανώσεις αλλά και ο απλός άνθρωπος, έμειναν αποχαυνωμένοι να κοιτούν έχοντας και οι ίδιοι το κενό βλέμμα των δηλητηριασμένων τετράποδων. Μαζεύτηκαν κάποια στιγμή, έκαναν μια επιμνημόσυνη δέηση, φώναξαν «παρών» όπως κάνουν τα παιδάκια στο δημοτικό για τις εθνικές επαιτείους (επίτηδες το έγραψα με «αι») και μετά πήγαν σπίτι τους πήραν το Λαμπραντόρ και το φοξ τεριέ τους αγκαλιά και χαϊδεύοντας το παρακολουθούσαν τον Χαζόπουλο... Και με αυτό τον τρόπο εκτέλεσαν το χρέος τους απέναντι στους συγκάτοικους μας σ’ αυτόν τον πλανήτη... Περίμεναν βέβαια και τον Κάρολο που ήρθε για κοντοσούβλι και τσίπουρα ανήμερα της επαιτείου της απελευθέρωσης της πόλης και μετά την για μια ακόμη φορά απαράδεκτη παρέλαση, του κατέθεσαν διάβημα, ενημερώνοντας τον για το σκηνικό... Έτσι έπραξαν, εκείνοι που κόπτονται πως δρουν υπέρ των ζώων.
Έχω όμως μερικές απορίες που πηγάζουν από τη μη δράση σας κύριες και κύριοι, των «φιλοζωικών» αλλά και από σας άνθρωποι, που δηλώνετε αγάπη για τα κτήνη. Την νύχτα που έγιναν οι φόνοι, υπήρχε πουθενά, είχε προβλεφτεί να υπάρχει πουθενά ένεση με αντίδοτο; Και αφού δεν είχε προβλεφθεί, κάνατε κάτι για να σώσετε κάποιο τετράποδο στο μέλλον; Πήρατε δείγματα απ το δηλητήριο; Τα πήγατε στο χημείο; Πήρατε τα αποτελέσματα να δείτε από ποιες ουσίες αποτελείτο; Βάλατε δικηγόρο να κινηθεί νομικά; Να υποβάλει μηνύσεις επί παντός υπευθύνου; Και τελικά προσπαθήσατε να επισκεφτείτε, οι ίδιοι ή οι νομικοί σας, τα πέντε καταστήματα της πόλης που πουλάνε χημικά και γεωργικά προϊόντα για να μάθετε ποιος έξυπνος αγόρασε τόση μεγάλη ποσότητα που αρκεί να εξοντώσει ολόκληρη αγέλη αδέσποτων; Και να τον καθίσετε στο σκαμνί; Εάν τα πράξατε όλα αυτά μπράβο σας! Πολύ φοβάμαι όμως ρε γαμώτο μου πως για πολλοστή φορά έχω δίκιο, που ανησυχώ ότι δεν τα πράξατε...
Για μένα όλοι εσείς που έχετε οικόσιτα ζώα, σκυλάκια, γατάκια, χαμστεράκια, ιγκουανάκια, κουνελάκια και δεν ξέρω τι άλλο, ή και πτηνά όπως καρδερίνες, παπαγαλάκια και όλα αυτά, δεν διαφέρετε και πολύ απ αυτούς που δηλητηριάζουν τα αδέσποτα στις πόλεις. Εκείνοι δηλητηριάζουν το κορμί τους, ενώ εσείς είστε ακόμα χειρότεροι, δηλητηριάζετε την ψυχή τους. Και το κάνετε όχι γιατί τα αγαπάτε, όπως δηλώνετε σε κάθε ευκαιρία, αλλά γιατί αγαπάτε τους ανασφαλείς εαυτούς σας. Διατυμπανίζετε ότι έτσι θα τα σώσετε, αλλά οι δηλώσεις σας δεν διαφέρουν απ αυτές των πολιτικών για το περιβάλλον, για τη φύση. Ούτε οι δηλώσεις διαφέρουν αλλά ούτε και οι προθέσεις. Νομίζετε ότι θα σώσετε το τομάρι σας, ότι θα έχετε καλό κάρμα άμα κάνετε καλό (κατά τη γνώμη σας) σε ένα κτήνος. Πάρτε χαμπάρι ρε ηλίθιοι ότι έτσι επεμβαίνετε στην ίδια τη φύση, στη φύση των σκύλων και των γάτων που γεννήθηκαν για να ζουν ελεύθεροι κι εσείς τους κλειδώνετε σε τέσσερις τοίχους, τους μαντρώνετε σε σπιτάκια απο πλαστικό και συνθετικό ξύλο, τους φυλακίζετε σε μεταλλικά κλουβιά. Έτσι νομίζετε ότι σώζεται κάποιος; Τότε να σας κλείσουμε κι εσάς σε κλουβιά για να σωθείτε αφού αισθάνεσθε πολύτιμοι. Ρωτήσατε ποτέ τα καημένα τα ζωάκια άμα σας θέλουν; Τι; Δεν ξέρετε τι γλώσσα τους; Άντε μάθετέ την! Εκεί που τα πάτε με τα λουριά για κατούρημα στο πάρκο, αμολήστε τα! Έτσι θα μάθετε άμα σας γουστάρουν για φίλους. Αμολήστε τα και φύγετε. Αν γυρίσουν σε σας, ναι μπορείτε να λέτε ότι έχετε ένα φίλο σκύλο, αλλά αν δεν γυρίσουν δεν είχατε ποτέ. Και τότε προβληματιστείτε για το τι δεν κάνατε καλά. Γιατί ξέρετε τι λένε για όποιον έχει κάποιο ζώο στο σπίτι του ή στην αυλή του; Το έχει για να το «παίζει» αφεντικό!
Δεν προστατεύετε ένα ζώο απ τη φόλα, ή απ τον ασυνείδητο οδηγό, με το να το κρατάτε κλειδωμένο στο σπιτάκι σας. Μην ακούω τέτοια χαζά επιχειρήματα. Η φύση των ζώων είναι να γεννιούνται, να μεγαλώνουν και να πεθαίνουν ελεύθερα. Μέσα στη φύση τους είναι ο αιφνίδιος θάνατος τόσο από φόλα κι απο αυτοκίνητο, όσο κι από ένα μεγαλύτερο και δυνατότερο ζώο σαν το λύκο ή την αρκούδα σε κάποιο δάσος. Τα ζώα λειτουργούν με ένστικτο, κάτι που οι άνθρωποι έχουμε χάσει και νομίζουμε ότι δεν το είχαμε και ποτέ. Η φύση μας έδωσε μυαλό και το χρησιμοποιούμε πάντα λάθος. Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος πριν από χιλιάδες χρόνια και κατάφερε με το μυαλό του να πεθαίνει σκλάβος! Κι επειδή πιστεύει ότι η φύση φταίει γι αυτό την εκδικείται. Προσπαθεί να κάνει σκλάβους του όλα τα ελεύθερα άλλα ζώα που υπάρχουν κι αναπνέουν στην πλάση και προσπαθεί να καταστρέψει την ίδια τη φύση που τον δημιούργησε.
Εάν αγαπάτε τα σκυλιά και γενικά τα ζώα λοιπόν, αφήστε τα ελεύθερα. Παραδειγματιστείτε απ αυτά κι απ το ένστικτό τους και προς θεού σταματήστε να σκέφτεστε! Και επ’ ουδενί να μην ακούσω κάτι αηδίες που θυμήθηκα τώρα μόλις. Δηλαδή περί στείρωσης των αδέσποτων κλπ. Αυτοί που πιστεύουν ότι με τη στείρωση λύνεται το πρόβλημα καλά θα κάνουν να αρχίσουν πρώτα με τη δική τους στείρωση για να μην μολύνουν με τα γονίδια τους κι άλλους ανθρώπους. Γιατί τελικά κι εσείς όπως και τα παιδιά που χαρίζουν βιβλία, το κάνετε για να γίνεται λόγος (γι εσάς) κι όχι για να διαδοθούν οι ιδέες, κι όχι για να διασωθούν οι ιδέες!
Μίλησα!
Βασίλης Νάτσικας
αδέσποτος μπακάλης
(αδέσποτος σημαίνει αυτός που δεν έχει αφεντικό!
Καταλάβατε «φιλόζωοι»;)
αδέσποτος μπακάλης
(αδέσποτος σημαίνει αυτός που δεν έχει αφεντικό!
Καταλάβατε «φιλόζωοι»;)
3 σχόλια:
Ενδιαφέρον το άρθρο σου, όπως πάντα εξάλλου. Όσον αφορά το bookcrossing δεν έχω ιδιαίτερη άποψη, γιατί ίσως είναι πολύ μακριά από τη δική ιδιοσυγκρασία και ούσα απ΄έξω από αυτό, το θεωρώ το πιο βαρετό, ακοινώνητο και σίγουρα κάθε άλλο παρά νεανικό τρόπο μεταλαμπάδευσης γνώσης! Παρ΄όλα αυτά είμαι ανοικτή να αναθεωρήσω αν κάτι με πείσει ότι δεν είναι έτσι.
Όσο για τους σκύλους, συμφωνώ με την αρχή ότι ο φυσικός χώρος του σκύλου δεν είναι το σπίτι. Συμφωνώ επίσης ότι οι περισσότερες φιλοζωικές δεν δραστηροποιούνται στο βαθμό που θα έπρεπε. Παρ'όλα αυτά υπάρχουν αρκετές που έχουν κάνει μεγάλο έργο για τη διάσωση των σκύλων από τη φόλα. Τουλάχιστον στην Αθήνα.
Τώρα θα ήθελα να σ ενημερώσω ότι υπάρχουν σκύλοι που ο ρόλος τους στη ζωή είναι να επιτελέσουν έργο. Π.χ φύλακες, κυνηγοί κλπ. Επίσης υπάρχουν κάποιες ράτσες μικρού μεγέθους που η αποστολή τους δεν είναι να βρίσκονται στην άγρια φύση αλλά σε προστατευμένο περιβάλλον, όσο κι αν αυτό σου ακούγεται
περίεργο. Ο σκύλος, όσο κι αν κατάγεται από τον λύκο, συνδέεται με τον άνθρωπο και συνυπάρχουν έχοντας ανάγκη ο ένας τον άλλον. Γι αυτό, κι όταν αφήσεις τον σκύλο σου ελεύθερο (ή τον χάσεις), αυτός επιστρέφει. Το ιγκουάνα ή το κουνέλι δεν επιστρέφει...
Δεν θα έβαζα όλους τους ανθρώπους που έχουν σκύλο στο ίδιο σακί εφόσον πολλοί από αυτούς δίνουν στο σκύλο τους την ελευθερία και τη ζωή στη φύση που του χρειάζεται. Είναι πολλοί αλλά σίγουρα όχι όλοι! Ενδεχομένως να είναι και μειοψηφία.
Παρ' όλα αυτά συμφωνώ ότι πολλοί από αυτούς που αποκτούν σκυλιά δεν έχουν συναίσθηση των αναγκών ενός σκύλου και φυσικά ούτε και τις υποχρεώσεις απέναντι του. Σαν αποτέλεσμα είναι να το πετάνε στο δρόμο (ή να δίνουν την ελευθερία όπως εσύ λες) μετά τα πρώτα χαριεντίσματα όσο αυτό είναι κουτάβι και παιχνιδιάρικο.
Έτσι έχουμε καταλήξει να έχουμε στις πόλεις αδέσποτα που σίγουρα δεν είναι ο φυσικός τους χώρος και η τροφή δυσεύρετη.
Δύο είναι οι τρόποι να μειωθεί αυτό το φαινόμενο που πρώτα από όλα κάνει δυστυχισμένα τα ίδια τα ζώα εφόσον κάθε μέρα προσπαθούν να επιβιώσουν ανάμεσα σε αυτοκίνητα και χωρίς τροφή.
1) Η συνειδητοποίηση του ανθρώπου των αναγκών ενός σκύλου και των υποχρεώσων απέναντι του. Αν δεν είναι διατεθειμένος να σεβαστεί τον σκύλο μέχρι του τέλους του, καλύτερα να μένει μακριά από αυτά. Γιατί τότε ο άνθρωπος γίνεται επικίνδυνος. Κι εδώ δηλαδή απαιτείται παιδεία.
2) Μέχρι να συμβεί αυτό, η μόνη λύση για να βοηθήσουμε τα αδέσποτα που ζούνε στην πόλη είναι να μπορούν να βρίσκουν τροφή και να τα προστατεύσουμε από διάφορες αρώστιες που εμφανίζονται από τις ακατάλληλες γι αυτά τροφές όπως επίσης και να βοηθήσουμε να κάνουμε λιγότερα ζώα δυστυχισμένα. Γιατί το ζώο που ζει αδέσποτο στην πόλη είναι περισσότερο δυστυχισμένο από ότι κοντά στη συντροφιά και τη φροντίδα του ανρώπου. θα μπορούσα να στο τεκμηριώσω και επιστημονικά αν θέλεις.
Οι τρόποι είναι 2: 1)Εμβολιασμός και παροχή κατάλληλης τροφής 2)Στείρωση για να μην αναπαραχθούν κι άλλα δυστυχισμένα ζώα. (Ναι, σε μένα αναφέρεσαι παραπάνω γιατί το θέμα το έχουνα ξανασυζητήσει.) Πώς λέμε ότι μερικοί άνθρωποι δεν πρέπει να γίνονται γονείς?? Το ίδιο και για τα αδέσποτα της πόλης όσο κι αυτό ακούγεται επέμβαση του ανθρώπου στη φύση. Είναι ο μόνος και ανώδυνος τρόπος να διορθώσουμε το λάθος που κάναμε.
Ακούγεται πολύ φυσιολατρικό και φιλοζωικό, "αφήστε τα ζώα ελεύθερα και μη στειρώνετε τα αδέσποτα" αλλά ουσιαστικά δεν είναι καθόλου έτσι. Ας μάθει πρώτα από όλα ο άνθρωπος τι σημαίνει "σκύλος" και πού και πώς μπορεί να ζει ελεύθερος και ευτιχισμένος. Δεν θάχουμε ούτε αδέσποτα στην πόλη, ούτε δυστυχισμένα ζωντανά.
Ξέρω ότι δεν συμφωνείς και δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω.
Demi
Συγγνώμη, έχω κάνει λάθη συντακτικά αλλά το έγραψα πολύ βιαστικά και με πολλές διακοπές. Το νόημα βγαίνει παρόλα αυτά νομίζω!!!
Ντέμη ακριβώς εκεί εντοπίζω το λάθος. Στο γεγονός ότι ο άνθρωπος αποφασίζει τι είναι σωστό για τον σκύλο (και για κάθε άλλο ζώο γύρω του) και τι όχι. Στο γεγονός ότι ο άνθρωπος αποφασίζει για τους ρόλους του σκύλου, αν θα είναι φύλακας, κηνυγός ή αγκαλίτσας. Στο γεγονός ότι ο άνθρωπος αποφασίζει για το αν ο σκύλος θα αναπαραχθεί, το πόσο θα φάει, το τι θα φάει και πόσο μακριά θα πάει την βαλίτσα του. Αυτό είναι το σφάλμα λοιπόν και ακριβώς εκεί ο άνθρωπος επεμβαίνει στη φύση ενός άλλου ζώου και εν τέλει επεμβαίνει στη φύση κρίνοντας και πράτωντας υποκειμενικά και σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια και τις δικές του ανάγκες τι είναι δήθεν χρήσιμο και πρέπον για ένα εντελώς διαφορετικό ζώο απ αυτόν. Βάζω το δήθεν, γιατί στην ουσία πράττει έτσι ο άνθρωπος για να εξυπηρετήσει τις δικές του ανάγκες...
όλοι μας βλέπουμε καθημερινά τα αποτελέσματα της γενικότερης επέμβασης του ανθρώπου στη φύση. Δεν θα αλλάξει κάτι γιατί θα πρέπει να αλλάξει ο άνθρωπος, θα πρέπει να επέμβει στη δική του φύση. Μόνο τότε θα υπάρξει αλλαγή. Όμως αυτό επειδή είναι απίθανο, η ίδια η φύση θα φροντίσει γι αυτό αφανίζοντας τον άνθρωπο... φερνω στο θέμα, το κυνικό σχόλιο των αφων Σβατσόφσκι απ την ταινία τους "Μάτριξ" όπου οι πράκτορες σχολιάζουν πικρόχολα, την στάση των ανθρώπων στη γη.
ο άνθρωπος επεμβαίνει και στη δική του "φύση" και η ίδια του η φύση θα τον εκδικηθεί... τρανταχτά παραδείγματα υπάρχουν παντού γύρω μας. είναι όλα εκείνα που "ντύνονται" απ το άλλοθι του κοινού καλού. φυλακές, σοφρωνιστικά καταστήματα, ψυχιατρεία, γκουαντάναμο μέχρι και κλινικές "ομορφιάς". όλα στο μπλέντερ του κοινού καλού. και όλα ενάντια στη φύση μας. βάζεις και τις απαιτούμενες δόσεις απο τις επεμβάσεις στη φύση άλλων ζώων, πτηνών, ερπετών, ψαριών, φυτών κλπ, και έχεις την αληθινή τέχνη της αυτοκαταστροφής στο πιάτο σου...
Δημοσίευση σχολίου