Σήμερα θέλω πρωτ' απ' όλα να πω, δημόσια, ένα μεγάλο και ξεκάθαρο ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου στον Τάσο Γεωργιάδη, ο οποίος λειτουργώντας με αυταπάρνηση και δείχνοντας πόσο μάγκας και πόσο σπάνιος άνθρωπος είναι τελικά, παρέδωσε στην Αστυνομία Ιωαννίνων το πορτοφόλι, που είχα απωλέσει λίγη ώρα νωρίτερα σε καφετέρια της πόλης μας, την Τετάρτη 18 του μήνα.
Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου θα 'θελα να δώσω μια απάντηση στην ερώτηση "Θα επαναστατήσουμε απέναντι στον κακό μας εαυτό;" της Μαριονέττας υπουργού (και καλά) παιδείας και θρησκευμάτων. Η ερώτηση είτε είναι ρητορική, είτε είναι κυνική, είτε είναι πραγματική έχει μία και μόνη απάντηση: "Επαναστατούμε ήδη απέναντι στον κακό μας εαυτό κυρία μαριονέττα μας. Αν δεν το 'χετε πάρει χαμπάρι, φανταστείτε πόσο πραγματικά "κακός" μας εαυτός είστε. Φανταστείτε το, αν βέβαια διαθέτετε φαντασία, γιατί με τις παρωπίδες που φοράτε, αποκλείεται να το δείτε. Είναι απίθανο να δείτε την πραγματικότητα και την ανάγκη των νέων ανθρώπων, γιατί όπως καθημερινά αποδείχνετε, δεν θέλετε ούτε να ακούσετε, ούτε να δείτε, ούτε να αφουγκραστείτε τον παλμό της επανάστασης των φοιτητών που αγωνιούν δίπλα στην πόρτα σας. Φανταστείτε το λοιπόν αυτό που δεν μπορείτε να νιώσετε και μάλλον θα πρέπει να διαθέτετε φαντασία, συμπεραίνω, αφού πάσχοντας από υδροκεφαλισμό είναι πολύ πιθανόν να έχει μείνει και λίγη φαιά ουσία να βασανίσετε εκεί μέσα. Πως αλλιώς να εξηγήσω την σουρεαλιστική προοπτική θεώρηση της πραγματικότητας εκ μέρους σας; Γιατί για σουρεαλισμό πρόκειται, όταν πιστεύετε
1ον ότι κυβερνάτε αφού σας μαγεύει η ιδέα της "εξουσίας", ενώ απλά σας έχει ανατεθεί ο συντονισμός και η διακυβέρνηση.
2ον ότι "κυβερνάτε" στηριζόμενοι στην πλειοψηφία, πράγμα που συχνά πυκνά τονίζετε, μιας κι έχετε την ανάγκη να το πιστέψετε πρώτα εσείς, είναι στοιχείο της φιλαρέσκειάς σας, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι αποδεδειγμένα δεν αντιπροσωπεύετε, σε ποσοστό, περισσότερο απ το 35% του πληθυσμού.
3ον ότι έχετε την λαϊκή εντολή των νέων ανθρώπων για να αλλάξετε τα δεδομένα στην παιδεία, ενώ οι νέοι άνθρωποι που γι αυτούς "κόπτεστε" και οι οποίοι θα επηρεαστούν περισσότερο απ τις αναχρονιστικές ιδέες σας, δεν είχαν δικαίωμα ψήφου όταν έγιναν οι τελευταίες βολευτικές εκλογές και επιπλέον αυτοί που θα επωμιστούν όλο το βάρος του μεγαλόπνοου έργου σας, είναι σήμερα περίπου δέκα με δώδεκα χρονών. Μήπως αυτή η "λαϊκή" εντολή σας δόθηκε κατά τις συνεδριάσεις των πενταμελών των τμημάτων και των δεκαπενταμελών των γυμνασίων και λυκείων παράλληλα με την απόφαση για τις πενταήμερες εκδρομές;
Νταλί ζεις, τις μαριονέττες σε γκουέρνικες οδηγείς
Και μη μου πείτε ότι δεν διαθέτετε το μυαλό ώστε να φανταστείτε, έστω, την πραγματικότητα, γιατί τότε θα είχατε λιγότερο μυαλό κι απ την άλλη μαριονέττα που ξέρω, τον συμπαθή Πινόκιο.
Θα σας δώσω, αγαπητοί αναγνώστες, μια διαφορετική οπτική, μια άλλη διάσταση της πραγματικότητας. Ακούτε και βλέπετε το "επίσημο" κράτος, ακούτε και βλέπετε την "τέταρτη εξουσία", είναι καιρός να δείτε και την αλήθεια τη δικιά μας και μετά βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα κι όχι αυτά που σας δανείζουν οι κάθε λογής ειδικοί. "Έπρεπε να μου ανοίξουν το κεφάλι, για να μπορέσω να βγω στην τηλεόραση και να μιλήσω" δήλωσε φοιτητής θύμα της φιμωτικής πολιτικής ετούτου του κράτους και όταν πήγε να διευρύνει την κουβέντα κι έβαλε στο παιχνίδι "το θέμα του ασφαλιστικού που ακολουθεί" το κανάλι διέκοψε για διαφημίσεις… για να αναλάβουν στη συνέχεια οι ειδικοί να εξηγήσουν το φαινόμενο του σκεπτόμενου νέου, τους φαίνονταν αδύνατο να υπάρχουμε κι "εμείς" ανάμεσα τους και να βγάζουμε γλώσσα…
"…Εμείς είμαστε εκείνοι κι εκείνες που διαδηλώνουν στους δρόμους κάθε "πανεπιστημιακής" πόλης εδώ και έντεκα μήνες. Χιλιάδες φοιτητές και πόσοι άλλοι που στέκονται κοντά τους… εμείς είμαστε εκείνοι και εκείνες που τραφήκαμε με τα άγευστα και τα άοσμα που αναπολούμε τη μυρωδιά φρέσκιας ντομάτας. Που το σπίτι μας ανήκει σε μια τράπεζα και οι γονείς μας σε μια εταιρία. Εμείς είμαστε εκείνοι και εκείνες, τα αναλώσιμα και ευτελή υλικά στην ασταμάτητη μηχανή των αφεντάδων.
Εμείς είμαστε εκείνοι και εκείνες που πριν ακόμα μάθουμε να περπατάμε, μας μάθαιναν πώς να ποδοπατάμε. Που αρνούμαστε να ποδοπατήσουμε και να ποδοπατηθούμε. Που δε μας καταλαβαίνουν, γιατί η δική μας γλώσσα δεν περιέχει τις λέξεις τους. Δεν πουλιέται, δεν αγοράζεται. Που δε θέλουμε να ξεχάσουμε να μιλάμε, που δεν αντέχουμε τα θορυβώδη ψέματα των δελτίων των 8, την εκκωφαντική σιωπή τους. Εμείς είμαστε εκείνοι και εκείνες που παίξαμε σε τέσσερις τοίχους, σε γυαλισμένα πατώματα και χώμα πιάσαμε πρώτη φορά απ τη σπασμένη γλάστρα που τσάκισε ο αέρας, που κάποτε φτιάξαμε πίτες με λάσπες, βρωμίσαμε τους αγκώνες μας με χώματα κι ακόμα έχουμε τα σημάδια στα γόνατα απ τις παιδικές μας πατρίδες, που μας μάθαιναν να προσθέτουμε χρώματα σε προκάτ εικόνες, που πασαλείψαμε με χρώματα τοίχους που τώρα γίνανε γκρίζοι. Που διασκεδάσαμε κάτω από κάμερες και οι χτύποι της καρδιάς μας κλειδώθηκαν σε σκοτεινά συρτάρια μεταλλικών γραφείων. Που δε ζητάμε παρά να ζούμε, να ερωτευόμαστε, να σκεφτόμαστε χωρίς να μας επιτηρούν, χωρίς να μας επαναφέρουν στην τάξη τους, χωρίς να τους ζητάμε δανεικό το οξυγόνο που μας στέρησαν. Εμείς είμαστε εκείνοι κι εκείνες που ψάχνουμε μια διέξοδο γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή.
Την επόμενη φορά που στην τηλεόραση θα δεις τη γνωστή θολή εικόνα και οι παρουσιαστές θα κράζουν βγάζοντας τον ακριβό μισθό τους, τον πληρωμένο απ τους αυριανούς ιδιοκτήτες πανεπιστημίων, τότε μπορεί και να σκεφτείς ότι κάτω απ το σύννεφο των χημικών αερίων και των γκλομπ που κατεβαίνουν με μανία, ίσως να βρίσκεται εκείνος ή εκείνη που συνάντησες πριν λίγο…"
Μπράβο σου Τάσο!
Είσαι ένα παράδειγμα προς μίμηση
και κοσμείς με την παρουσία και το χαρακτήρα σου ετούτη την πόλη.
Είσαι ένα παράδειγμα προς μίμηση
και κοσμείς με την παρουσία και το χαρακτήρα σου ετούτη την πόλη.
Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου θα 'θελα να δώσω μια απάντηση στην ερώτηση "Θα επαναστατήσουμε απέναντι στον κακό μας εαυτό;" της Μαριονέττας υπουργού (και καλά) παιδείας και θρησκευμάτων. Η ερώτηση είτε είναι ρητορική, είτε είναι κυνική, είτε είναι πραγματική έχει μία και μόνη απάντηση: "Επαναστατούμε ήδη απέναντι στον κακό μας εαυτό κυρία μαριονέττα μας. Αν δεν το 'χετε πάρει χαμπάρι, φανταστείτε πόσο πραγματικά "κακός" μας εαυτός είστε. Φανταστείτε το, αν βέβαια διαθέτετε φαντασία, γιατί με τις παρωπίδες που φοράτε, αποκλείεται να το δείτε. Είναι απίθανο να δείτε την πραγματικότητα και την ανάγκη των νέων ανθρώπων, γιατί όπως καθημερινά αποδείχνετε, δεν θέλετε ούτε να ακούσετε, ούτε να δείτε, ούτε να αφουγκραστείτε τον παλμό της επανάστασης των φοιτητών που αγωνιούν δίπλα στην πόρτα σας. Φανταστείτε το λοιπόν αυτό που δεν μπορείτε να νιώσετε και μάλλον θα πρέπει να διαθέτετε φαντασία, συμπεραίνω, αφού πάσχοντας από υδροκεφαλισμό είναι πολύ πιθανόν να έχει μείνει και λίγη φαιά ουσία να βασανίσετε εκεί μέσα. Πως αλλιώς να εξηγήσω την σουρεαλιστική προοπτική θεώρηση της πραγματικότητας εκ μέρους σας; Γιατί για σουρεαλισμό πρόκειται, όταν πιστεύετε
1ον ότι κυβερνάτε αφού σας μαγεύει η ιδέα της "εξουσίας", ενώ απλά σας έχει ανατεθεί ο συντονισμός και η διακυβέρνηση.
2ον ότι "κυβερνάτε" στηριζόμενοι στην πλειοψηφία, πράγμα που συχνά πυκνά τονίζετε, μιας κι έχετε την ανάγκη να το πιστέψετε πρώτα εσείς, είναι στοιχείο της φιλαρέσκειάς σας, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι αποδεδειγμένα δεν αντιπροσωπεύετε, σε ποσοστό, περισσότερο απ το 35% του πληθυσμού.
3ον ότι έχετε την λαϊκή εντολή των νέων ανθρώπων για να αλλάξετε τα δεδομένα στην παιδεία, ενώ οι νέοι άνθρωποι που γι αυτούς "κόπτεστε" και οι οποίοι θα επηρεαστούν περισσότερο απ τις αναχρονιστικές ιδέες σας, δεν είχαν δικαίωμα ψήφου όταν έγιναν οι τελευταίες βολευτικές εκλογές και επιπλέον αυτοί που θα επωμιστούν όλο το βάρος του μεγαλόπνοου έργου σας, είναι σήμερα περίπου δέκα με δώδεκα χρονών. Μήπως αυτή η "λαϊκή" εντολή σας δόθηκε κατά τις συνεδριάσεις των πενταμελών των τμημάτων και των δεκαπενταμελών των γυμνασίων και λυκείων παράλληλα με την απόφαση για τις πενταήμερες εκδρομές;
Νταλί ζεις, τις μαριονέττες σε γκουέρνικες οδηγείς
Θα σας δώσω, αγαπητοί αναγνώστες, μια διαφορετική οπτική, μια άλλη διάσταση της πραγματικότητας. Ακούτε και βλέπετε το "επίσημο" κράτος, ακούτε και βλέπετε την "τέταρτη εξουσία", είναι καιρός να δείτε και την αλήθεια τη δικιά μας και μετά βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα κι όχι αυτά που σας δανείζουν οι κάθε λογής ειδικοί. "Έπρεπε να μου ανοίξουν το κεφάλι, για να μπορέσω να βγω στην τηλεόραση και να μιλήσω" δήλωσε φοιτητής θύμα της φιμωτικής πολιτικής ετούτου του κράτους και όταν πήγε να διευρύνει την κουβέντα κι έβαλε στο παιχνίδι "το θέμα του ασφαλιστικού που ακολουθεί" το κανάλι διέκοψε για διαφημίσεις… για να αναλάβουν στη συνέχεια οι ειδικοί να εξηγήσουν το φαινόμενο του σκεπτόμενου νέου, τους φαίνονταν αδύνατο να υπάρχουμε κι "εμείς" ανάμεσα τους και να βγάζουμε γλώσσα…
"…Εμείς είμαστε εκείνοι κι εκείνες που διαδηλώνουν στους δρόμους κάθε "πανεπιστημιακής" πόλης εδώ και έντεκα μήνες. Χιλιάδες φοιτητές και πόσοι άλλοι που στέκονται κοντά τους… εμείς είμαστε εκείνοι και εκείνες που τραφήκαμε με τα άγευστα και τα άοσμα που αναπολούμε τη μυρωδιά φρέσκιας ντομάτας. Που το σπίτι μας ανήκει σε μια τράπεζα και οι γονείς μας σε μια εταιρία. Εμείς είμαστε εκείνοι και εκείνες, τα αναλώσιμα και ευτελή υλικά στην ασταμάτητη μηχανή των αφεντάδων.
Εμείς είμαστε εκείνοι και εκείνες που πριν ακόμα μάθουμε να περπατάμε, μας μάθαιναν πώς να ποδοπατάμε. Που αρνούμαστε να ποδοπατήσουμε και να ποδοπατηθούμε. Που δε μας καταλαβαίνουν, γιατί η δική μας γλώσσα δεν περιέχει τις λέξεις τους. Δεν πουλιέται, δεν αγοράζεται. Που δε θέλουμε να ξεχάσουμε να μιλάμε, που δεν αντέχουμε τα θορυβώδη ψέματα των δελτίων των 8, την εκκωφαντική σιωπή τους. Εμείς είμαστε εκείνοι και εκείνες που παίξαμε σε τέσσερις τοίχους, σε γυαλισμένα πατώματα και χώμα πιάσαμε πρώτη φορά απ τη σπασμένη γλάστρα που τσάκισε ο αέρας, που κάποτε φτιάξαμε πίτες με λάσπες, βρωμίσαμε τους αγκώνες μας με χώματα κι ακόμα έχουμε τα σημάδια στα γόνατα απ τις παιδικές μας πατρίδες, που μας μάθαιναν να προσθέτουμε χρώματα σε προκάτ εικόνες, που πασαλείψαμε με χρώματα τοίχους που τώρα γίνανε γκρίζοι. Που διασκεδάσαμε κάτω από κάμερες και οι χτύποι της καρδιάς μας κλειδώθηκαν σε σκοτεινά συρτάρια μεταλλικών γραφείων. Που δε ζητάμε παρά να ζούμε, να ερωτευόμαστε, να σκεφτόμαστε χωρίς να μας επιτηρούν, χωρίς να μας επαναφέρουν στην τάξη τους, χωρίς να τους ζητάμε δανεικό το οξυγόνο που μας στέρησαν. Εμείς είμαστε εκείνοι κι εκείνες που ψάχνουμε μια διέξοδο γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή.
Την επόμενη φορά που στην τηλεόραση θα δεις τη γνωστή θολή εικόνα και οι παρουσιαστές θα κράζουν βγάζοντας τον ακριβό μισθό τους, τον πληρωμένο απ τους αυριανούς ιδιοκτήτες πανεπιστημίων, τότε μπορεί και να σκεφτείς ότι κάτω απ το σύννεφο των χημικών αερίων και των γκλομπ που κατεβαίνουν με μανία, ίσως να βρίσκεται εκείνος ή εκείνη που συνάντησες πριν λίγο…"
Εμείς είμαστε τα παιδιά του ουράνιου τόξου και της πανσέληνου,
την παιδική μας την ψυχή κανείς δεν θα μπορέσει να την πάρει…
την παιδική μας την ψυχή κανείς δεν θα μπορέσει να την πάρει…
Αφιερωμένο στα παιδιά του αυτοδιαχειριζόμενου κοινωνικού χώρου που μου έδωσαν την ιδέα (το προηγούμενο εντός εισαγωγικών κείμενο είναι δικό τους και το ασπάζομαι, γι αυτό και σχεδόν αυτολεξεί το συμπεριέλαβα στο άρθρο μου).
ΥΓ1. Αναζητείστε και δείτε τις ταινίες "φράουλες και αίμα" (the strawberry statement ο αγγλικός τίτλος της) του Ίρβινγκ Γουίνγκλερ και το "The Wall" την ταινία "σταθμό" με τη μουσική των Pink Floyd.
ΥΓ2. η μουσική επένδυση του σημερινού άρθρου έχει ως εξής :
Iron Butterfly - In A Gadda Da Vida, Neil Young - Southern Man, Supertramp – School, Pell Mell - The Clown And The Queen, Tim Buckley - Pleasant Street, Manfred Mann's Earth Band - In The Beginning, Darkness, Jethro Tull - To Cry You A Song, Cockney Rebel - Death Trip, Quicksilver Messenger Service - Edward The Mad Shirt Grinder, Robert Plant - Dirt in a Hole και Road to the Sun, Hawkwind - Orgone Accumulator, Afro Celt Sound System - Life Begin Again, Pink Floyd - Interstellar Overdrive, Uriah Heep - The Magician's Birthday, Irish Coffee - The Beginning Of The End, Bo Hansson - The Sun (parallel or 90°), Vanilla Fudge - You Keep Me Hanging On, Arlo Guthrie - Motorcycle (Significance Of The Pickle), John Mayall - Medicine Man, John Campbell - World Of Trouble, Diamanda Galas with John Paul Jones - Devil's Rodeo, Babe Ruth - The Runaways, Indian Summer - Emotions Of Men, Steve Hackett - Shadow Of The Hierophant, Sarah Brightman with Michael Crawford - Phantom Of The Opera και Rory Gallagher - For The Last Time. 27 άσματα, δεν είναι και λίγα! Άμα μπορείτε βρείτε τα.
ΥΓ3. Σας εύχομαι Πρωτομαγιά με χρώματα όπως το κόκκινο του τριαντάφυλλου, του κερασιού, της πιπεριάς, μπακιρένιο, πορφυρό, της σκουριάς, του αίματος, της φωτιάς, όπως οι κόκκινοι καταρράκτες στο κορμί εκείνης, που ιρίδιζαν διασπώντας το λιόγερμα, ποτίζοντας για πάντα τους πόρους της ψυχής μου…
ΥΓ1. Αναζητείστε και δείτε τις ταινίες "φράουλες και αίμα" (the strawberry statement ο αγγλικός τίτλος της) του Ίρβινγκ Γουίνγκλερ και το "The Wall" την ταινία "σταθμό" με τη μουσική των Pink Floyd.
ΥΓ2. η μουσική επένδυση του σημερινού άρθρου έχει ως εξής :
Iron Butterfly - In A Gadda Da Vida, Neil Young - Southern Man, Supertramp – School, Pell Mell - The Clown And The Queen, Tim Buckley - Pleasant Street, Manfred Mann's Earth Band - In The Beginning, Darkness, Jethro Tull - To Cry You A Song, Cockney Rebel - Death Trip, Quicksilver Messenger Service - Edward The Mad Shirt Grinder, Robert Plant - Dirt in a Hole και Road to the Sun, Hawkwind - Orgone Accumulator, Afro Celt Sound System - Life Begin Again, Pink Floyd - Interstellar Overdrive, Uriah Heep - The Magician's Birthday, Irish Coffee - The Beginning Of The End, Bo Hansson - The Sun (parallel or 90°), Vanilla Fudge - You Keep Me Hanging On, Arlo Guthrie - Motorcycle (Significance Of The Pickle), John Mayall - Medicine Man, John Campbell - World Of Trouble, Diamanda Galas with John Paul Jones - Devil's Rodeo, Babe Ruth - The Runaways, Indian Summer - Emotions Of Men, Steve Hackett - Shadow Of The Hierophant, Sarah Brightman with Michael Crawford - Phantom Of The Opera και Rory Gallagher - For The Last Time. 27 άσματα, δεν είναι και λίγα! Άμα μπορείτε βρείτε τα.
ΥΓ3. Σας εύχομαι Πρωτομαγιά με χρώματα όπως το κόκκινο του τριαντάφυλλου, του κερασιού, της πιπεριάς, μπακιρένιο, πορφυρό, της σκουριάς, του αίματος, της φωτιάς, όπως οι κόκκινοι καταρράκτες στο κορμί εκείνης, που ιρίδιζαν διασπώντας το λιόγερμα, ποτίζοντας για πάντα τους πόρους της ψυχής μου…
Βασίλης Νάτσικας
Θεαστρικός συγκαραφέας
(ή αλλιώς ο μπακάλης με την καράφα κερνάει τ' άστρα με αίμα του δειλινού)
Θεαστρικός συγκαραφέας
(ή αλλιώς ο μπακάλης με την καράφα κερνάει τ' άστρα με αίμα του δειλινού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου